Jaka bonifikata za przekształcenie użytkowania wieczystego we własność na gruntach Skarbu Państwa? „Nie bedzie niższa niż na gruntach samorządowych”

&lt![CDATA[

Wiceminister wyjaśnił, że jeżeli lokalny samorząd zdecyduje o wyższej bonifikacie niż 60 proc. proponowanych przez Skarb Państwa, to automatycznie na tym terenie zostanie ona podwyższona przez wojewodę do „samorządowego” poziomu.

„Z życzliwością przyjmujemy propozycje, aby w sytuacji, w której bonifikaty na gruntach samorządowych są wyższe niż na gruntach skarbu państwa, wojewoda miał obowiązek wyrównania tych bonifikat, ale tylko na terenie tej gminy, tego samorządu terytorialnego, którego te wyższe bonifikaty dotyczą” – powiedział wiceminister Soboń.

„Na gruntach Skarbu Państwa nigdy te bonifikaty nie będą gorsze niż na gruntach samorządowych” – podkreślił.

Wiceminister zapowiedział, że kolejna propozycja posłów będzie dotyczyła ujednolicenia zasad dotyczących udzielania bonifikat na przekształcenie garaży i miejsc postojowych.

„Wprowadzimy zasadę, w której samorząd dostanie możliwość udzielenia bonifikaty na przekształcenie garażu, czy miejsca postojowego w sposób jednoznaczny, natomiast na gruntach Skarbu Państwa takie bonifikaty będą wprost z ustawy wynikały” – powiedział Soboń.

Wiceminister powiedział też, że zostanie wprowadzony mechanizm, który jest odpowiedział na „drakońską” podwyżkę opłat za użytkowanie wieczyste, która miała miejsce pod koniec ubiegłego roku w niektórych samorządach.

„Wszędzie tam, gdzie informacje o podwyżkach dotarły już po nowym roku, czyli w momencie w którym nie było już użytkowania wieczystego, wszędzie tam postępowania zostaną umorzone i mieszkańcy nie będą mieli tych podwyżek” – stwierdził Soboń.

„Nie może być takiej sytuacji, że ktoś odebrał i mu skutecznie doręczono, a komuś nie doręczono skutecznie i na takiej nieruchomości będą dwie różne sytuacje, ktoś kto będzie miał wyższą opłatę i ktoś kto będzie miał niższą opłatę. Jeśli nawet jeden mieszkaniec nie będzie skutecznie powiadomiony o podwyżce to wtedy umarzamy całe to postępowanie” – dodał.

Wiceminister przypomniał, że w grudniu senatorowie Prawa i Sprawiedliwości wyszli z inicjatywą wprowadzenia maksymalnego poziomu wzrostu opłaty za użytkownie wieczyste. Propozycje mają zapobiec praktykom samorządów, powodującym bardzo duże wzrosty kosztów przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe.

We wtorek posłowie podczas wspólnego posiedzenia komisji infrastruktury i samorządu terytorialnego i polityki regionalnej zajmą się senackim projektem nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomościami i ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

Ustawa o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów umożliwiła ustawowe przekształcenie z dniem 1 stycznia 2019 r. we własność gruntów na rzecz właścicieli domów jednorodzinnych i samodzielnych lokali położonych w budynkach wielorodzinnych wraz z budynkami gospodarczymi, garażami i innymi obiektami budowlanymi i urządzeniami budowlanymi umożliwiającymi prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków mieszkalnych.

Przekształcenie, zgodnie z ustawą, musi być odpłatne. Odpłatność za przekształcenie na gruntach Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego to 20 opłat rocznych, które trzeba zapłacić za własność. Na gruntach Skarbu Państwa, w przypadku jednorazowej spłaty bonifikata sięgnie 60 proc. (szacuje się, że w takiej sytuacji jest to ok. 500 tys. właścicieli nieruchomości).

Kolejnych ok. 2 mln właścicieli mieszkań i domów ma umowy użytkowania ustanowione na gruntach samorządowych, a w tym przypadku to samorząd decyduje o wysokości bonifikaty.

]]
Więcej informacji

Prawo budowlane w Polsce

Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.

Ustawa reguluje także sprawy związane z:

  • ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
  • miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
  • oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
  • prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
  • prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
  • postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.

Pierwszy akt prawny, w którym można dopatrywać się odpowiednika obecnej ustawy Prawo budowlane, powstał 16 lutego 1928 roku. Było to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o „prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli”. Przepis ten był bardzo obszerny, liczył aż 422 artykuły i jako rozporządzenie wydany został z mocą ustawy (wg przedwojennych uregulowań prawnych zawierał artykuły). Tak duża liczba umieszczonych w nim artykułów absolutnie nie oznacza jednak, że był on bardziej złożony i skomplikowany od obecnych przepisów. Jego objętość wynikała wyłącznie z prostego faktu, że obszar kodyfikacji w nim zawartej był bez porównania szerszy niż w obecnej ustawie Prawo budowlane. Oprócz dzisiejszych kwestii wchodzących w sferę zainteresowania Prawa budowlanego znalazły w nim miejsce liczne zagadnienia z zakresu dzisiejszej ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ochrony przeciwpożarowej, prawa cywilnego, ustawy o drogach publicznych, prawa lokalowego czy wreszcie dzisiejszych przepisów techniczno -budowlanych dla części obiektów budowlanych.

Ostatni przedwojenny tekst jednolity rozporządzenia z 1928 roku ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 34 z 17 kwietnia 1939 roku pod pozycją 216.

Dowodem uniwersalności przedwojennego prawa budowlanego może być fakt, że zostało ono zastąpione przez nowe przepisy dopiero po ponad 33 latach, 13 sierpnia 1961 roku, kiedy to jego miejsce zajęła ustawa Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 roku, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 7 z 1961 roku pod pozycją 46.

Ówczesna, pierwsza polska powojenna ustawa budowlana, była już znacznie odchudzona, liczyła zaledwie 96 artykułów i przetrwała jako akt obowiązującego prawa przez kolejnych blisko 14 lat, aż do l marca 1975 roku. O jej precyzji i jednoznaczności oraz adekwatności w opisie procesu budowlanego rzeczywistości lat 60-tych może świadczyć fakt, że w okresie wspomnianych 14 lat dokonano zaledwie dwóch niewielkich nowelizacji jej pierwotnego tekstu.

Od l marca 1975 roku weszła wżycie kolejna, nowa ustawa Prawo budowlane. Jej wprowadzenie związane było z przeżywanym w tym okresie znacznym ożywieniem gospodarczym, związanym z chwytliwym hasłem „budowy drugiej Polski”, w sposób szczególnie duży przekładającym się na skalę rozpoczynanych i prowadzonych wówczas inwestycji budowlanych.

Ustawa ta zawierała tylko 71 artykułów, a ważniejsze zmiany to likwidacja funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego (na całe 6 lat, aż do roku 1981, kiedy to w jednej z kolejnych nowelizacji inspektor nadzoru wrócił do tekstu ustawy), zniesienie wymogu zdawania egzaminu przy nabywaniu uprawnień budowlanych, zwanych wówczas „stwierdzeniem posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie”, itd.

Transformacja ustrojowa początku lat 90-tych wymusiła rozpoczęcie prac nad całkiem nowym prawem budowlanym. Liczne rządowe, resortowe i środowiskowe projekty nowej budowlanej ustawy zasadniczej zostały scalone w 1993 roku w jeden rządowy projekt nowej ustawy i ostatecznie w dniu 7 lipca 1994 roku Sejm przyjął nową ustawę Prawo budowlane, z datą jej wejścia w życie określoną na l stycznia 1995 roku.

Formalnie obowiązuje ona do dnia dzisiejszego, z tym, że ilość nowelizacji, jakim podlegał jej tekst w ciągu 17 lat od momentu wprowadzenia powoduje, że już tylko w bardzo małym stopniu obecne jej zapisy przypominają te, z którymi mieliśmy do czynienia na początku roku 1995.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *