Z danych przekazanych PAP przez KGP wynika, że w ubiegłym roku zgłoszono około 796 tys. przestępstw, a ich wykrywalność wzrosła w porównaniu z 2017 rokiem o 1,6 proc. i wyniosła 74,1 proc. Jak podkreśliła Komenda Głowna Policji, niemal pięcioprocentowy spadek odnotowano w kategorii przestępstw najbardziej dokuczliwych dla obywateli (m.in. bójki i pobicia, rozboje, kradzieże – PAP). W ubiegłym roku popełniono ich prawie 23,5 tys. podczas, gdy w roku 2017 – 243,1 tys. Wykrywalność tych przestępstw w porównaniu do 2017 roku wzrosła o 1,2 proc. Z kolei nieznacznie (o kilka – PAP) wzrosła liczba zabójstw.
„Trzeba jednak wspomnieć w tym miejscu o mającej miejsce niezwykle istotnej zmianie przepisów karnych dotyczących niealimentacji (dłużnicy alimentacyjni – PAP). Wprowadzone zmiany sprawiły, że liczba takich przestępstw wzrosła z 16,9 tys. w roku 2017 do 70,5 tys. w roku 2018 (wzrost o 317 proc.). Nie licząc niealimentacji, w roku 2017 popełniono 765,2 przestępstw, zaś w roku 2018 popełniono 725,5 tys. przestępstw, co wskazuje na spadek o aż 5,2 proc. Wykrywalność przestępstw (bez niealimentacji) wyniosła 60,6 proc.” – podkreśla KGP.
Z policyjnych statystyk wynika, że spadła liczba bójek, rozbojów, wymuszeń i kradzieży rozbójniczych, a także kradzieży samochodów, czy przestępstw korupcyjnych. Liczba bójek i pobić wyniosła około 4,4 tys., podczas gdy w roku 2017 ponad 5 tys., co oznacza spadek o ponad 13 proc.
„Jeszcze większy spadek zanotowano w kategorii: rozboje, wymuszenia i kradzieże rozbójnicze. Tutaj w roku 2017 odnotowano 8,1 tys. przestępstw, zaś w roku 2018 odnotowano ich 6,8 tys., a zatem aż o 16,1 proc. mniej” – zaznaczają policjanci.
W ubiegłym roku skradziono niewiele ponad 9 tys. samochodów, co – jak podkreślają policjanci – jest pierwszym w historii spadkiem tych przestępstw poniżej 10 tys. Dla porównania w roku 2017 skradziono ponad 10,2 tys. aut. Wykrywalność sprawców kradzieży samochodów wzrosła o 3 proc.
„Cieszy spadek liczby przestępstw korupcyjnych. W roku 2017 było ich około 33,5, zaś w ubiegłym roku 32,6 tys.” – podkreśla KGP. Z kolei w uszkodzeniach mienia odnotowano spadek o ponad 5 proc. – z ponad 38 tys. tych przestępstw w roku 2017 do ponad 36 tys. w roku 2018. Spadki – o 7,3 proc. odnotowano także w kategorii kradzieży mienia.
W przypadku przestępstw gospodarczych spadek wyniósł natomiast 4,5 proc. W 2017 roku tego typu przestępstw zgłoszono prawie 191 tys., natomiast w 2018 roku 182 tys.
Policjanci zapewniają również, że są coraz skuteczniejsi w zabezpieczaniu mienia przestępców. W 2017 roku zabezpieczyli majątek o łącznej wartości 1,45 mld zł, zaś w roku ubiegłym ponad 1,8 mld zł.
„Robimy wszystko, by liczby przestępstw, pokrzywdzonych, strat, wypadków i ich ofiar były coraz niższe. Za każdą z nich bowiem kryje się ludzka krzywda. Najwyższa od 1990 roku ocena naszej pracy oraz poczucie bezpieczeństwa Polaków są dla nas wyrazem uznania, za które dziękujemy. Obiecujemy, że nie spoczniemy w podejmowaniu wysiłków na rzecz dalszej poprawy bezpieczeństwa w Polsce” – mówi insp. Mariusz Ciarka, rzecznik prasowy Komendanta Głównego Policji.
W ubiegłym roku policjanci zabezpieczyli ponad 4 tony narkotyków (dane bez CBŚP) – o ponad 30 proc. więcej niż w roku 2017. Zlikwidowali także ponad 1,2 tys. nielegalnych upraw konopi, a także zlikwidowali 10 nielegalnych laboratoriów produkujących narkotyki syntetyczne.
Jak podkreśla KGP, „ogromne sukcesy” w walce z przestępczością odniosło także Centralne Biuro Śledcze Policji. Działania CBŚP – jak zaznacza KGP – pozwoliły na zebranie materiału procesowego i przedstawienie zarzutów ponad 3,8 tys. osób.
„Niemal co drugi podejrzany usłyszał zarzuty kierowania lub udziału w zorganizowanej grupie przestępczej. Co trzeci podejrzany w wyniku działań CBŚP został tymczasowo aresztowany. (…) W blisko 19-letniej historii Biura zabezpieczono rekordowe wartości mienia u przestępców” – podaje komenda główna. W ubiegłym roku było to ponad 853 mln, natomiast w roku 2017 – prawie 644 mln zł.
Dzięki pracy funkcjonariuszy Centralnego Biura Śledczego w 2018 roku na tzw. czarny rynek nie trafiło ponad 11 ton narkotyków, zlikwidowano 22 laboratoria, 40 plantacji konopi indyjskich; „To był rekordowy rok” – mówiła PAP rzeczniczka CBŚP, kom. Iwona Jurkiewicz. (PAP)
Autor: Marcin Chomiuk
]]>
Więcej informacji
Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.
Ustawa reguluje także sprawy związane z:
- ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
- miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
- oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
- prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
- prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
- postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.
Pierwszy akt prawny, w którym można dopatrywać się odpowiednika obecnej ustawy Prawo budowlane, powstał 16 lutego 1928 roku. Było to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o „prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli”. Przepis ten był bardzo obszerny, liczył aż 422 artykuły i jako rozporządzenie wydany został z mocą ustawy (wg przedwojennych uregulowań prawnych zawierał artykuły). Tak duża liczba umieszczonych w nim artykułów absolutnie nie oznacza jednak, że był on bardziej złożony i skomplikowany od obecnych przepisów. Jego objętość wynikała wyłącznie z prostego faktu, że obszar kodyfikacji w nim zawartej był bez porównania szerszy niż w obecnej ustawie Prawo budowlane. Oprócz dzisiejszych kwestii wchodzących w sferę zainteresowania Prawa budowlanego znalazły w nim miejsce liczne zagadnienia z zakresu dzisiejszej ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ochrony przeciwpożarowej, prawa cywilnego, ustawy o drogach publicznych, prawa lokalowego czy wreszcie dzisiejszych przepisów techniczno -budowlanych dla części obiektów budowlanych.
Ostatni przedwojenny tekst jednolity rozporządzenia z 1928 roku ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 34 z 17 kwietnia 1939 roku pod pozycją 216.
Dowodem uniwersalności przedwojennego prawa budowlanego może być fakt, że zostało ono zastąpione przez nowe przepisy dopiero po ponad 33 latach, 13 sierpnia 1961 roku, kiedy to jego miejsce zajęła ustawa Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 roku, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 7 z 1961 roku pod pozycją 46.
Ówczesna, pierwsza polska powojenna ustawa budowlana, była już znacznie odchudzona, liczyła zaledwie 96 artykułów i przetrwała jako akt obowiązującego prawa przez kolejnych blisko 14 lat, aż do l marca 1975 roku. O jej precyzji i jednoznaczności oraz adekwatności w opisie procesu budowlanego rzeczywistości lat 60-tych może świadczyć fakt, że w okresie wspomnianych 14 lat dokonano zaledwie dwóch niewielkich nowelizacji jej pierwotnego tekstu.
Od l marca 1975 roku weszła wżycie kolejna, nowa ustawa Prawo budowlane. Jej wprowadzenie związane było z przeżywanym w tym okresie znacznym ożywieniem gospodarczym, związanym z chwytliwym hasłem „budowy drugiej Polski”, w sposób szczególnie duży przekładającym się na skalę rozpoczynanych i prowadzonych wówczas inwestycji budowlanych.
Ustawa ta zawierała tylko 71 artykułów, a ważniejsze zmiany to likwidacja funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego (na całe 6 lat, aż do roku 1981, kiedy to w jednej z kolejnych nowelizacji inspektor nadzoru wrócił do tekstu ustawy), zniesienie wymogu zdawania egzaminu przy nabywaniu uprawnień budowlanych, zwanych wówczas „stwierdzeniem posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie”, itd.
Transformacja ustrojowa początku lat 90-tych wymusiła rozpoczęcie prac nad całkiem nowym prawem budowlanym. Liczne rządowe, resortowe i środowiskowe projekty nowej budowlanej ustawy zasadniczej zostały scalone w 1993 roku w jeden rządowy projekt nowej ustawy i ostatecznie w dniu 7 lipca 1994 roku Sejm przyjął nową ustawę Prawo budowlane, z datą jej wejścia w życie określoną na l stycznia 1995 roku.
Formalnie obowiązuje ona do dnia dzisiejszego, z tym, że ilość nowelizacji, jakim podlegał jej tekst w ciągu 17 lat od momentu wprowadzenia powoduje, że już tylko w bardzo małym stopniu obecne jej zapisy przypominają te, z którymi mieliśmy do czynienia na początku roku 1995.