„Komornik nie będzie już kojarzony z kimś z pogranicza świata przestępczego”. Ziobro o zmianach w 2019 roku

&lt![CDATA[

Ziobro liczy, że po zmianach „ludzie będą mieli poczucie
bezpieczeństwa, wtedy, kiedy działa komornik”. „Komornik nie będzie już
kojarzony z kimś z pogranicza świata przestępczego i działania organów
państwa, a będzie kojarzony z organem bardzo potrzebnym, bardzo
istotnym, koniecznym dla każdego systemu prawnego i jego sprawnego
funkcjonowania” – zaznaczył szef resortu sprawiedliwości.

Jak dodał, po wejściu w życie ustaw komornik będzie wykonywał swoje
zadania „w należyty sposób, chroniąc przede wszystkim interesy
wierzycieli, ale nie będzie temu towarzyszyła cała skala nadużyć i
nieprawidłowości”.

W ocenie Ziobry wchodzące od nowego roku przepisy to dobra wiadomość
dla Polaków. Przypomniał, że media wielokrotnie informowały o
nieprawidłowościach w pracy komorników, np. zajęciu maszyn rolniczych z
sąsiedniego gospodarstwa, czy ściągania długu z zasiłku pogrzebowego,
albo bezwzględnego ścigania staruszków za dług 11 zł. Nowe ustawy o
komornikach i opłatach komorniczych – zdaniem Ziobry – w zasadniczy,
fundamentalny sposób zmienią sposób działania i nadzór nad komornikiem.

Szef MS podkreślił, że ustawy te „w sposób fundamentalny” zmieniają
status komornika, a także uprawnienia nadzorcze i kontrolne Ministerstwa
Sprawiedliwości oraz sądów. „Wprowadzają liczne rozwiązania powodujące,
że osoba poddana windykacji będzie traktowana z należytym szacunkiem i
podmiotowo, choćby obowiązek nagrywania (czynności egzekucyjnych – PAP)”
– dodał minister.

Wiceszef resortu sprawiedliwości Patryk Jaki podkreślił, że za sprawą
wprowadzonych przepisów, komornik nie będzie już mógł koncentrować się
na zysku, „ale przede wszystkim musi widzieć inne wartości, takie jak
dobro interesu publicznego, wymiaru sprawiedliwości, jak dobro państwa”.

Wśród kluczowych zmian wymienił też profesjonalizację zawodu
komornika poprzez wprowadzenie wymogu posiadania wyższego wykształcenia
oraz zwiększenie humanitaryzmu egzekucji – m.in. poprzez wprowadzenie
katalogu przedmiotów podstawowego użytku, które jej nie podlegają.

Zmiany te spowodują – według Jakiego – że „system egzekucji w Polsce
będzie lepszy jakościowo”. „Będzie myślał o dłużniku, o wierzycielu, ale
najważniejsze – o sprawiedliwości” – zaznaczył wiceminister.

Ustawa o komornikach, która wchodzi w życie 1 stycznia 2019 r., ma
zastąpić obecnie obowiązujące przepisy o komornikach sądowych i
egzekucji pochodzące z 1997 r. Przygotowane przez Ministerstwo
Sprawiedliwości przepisy wprowadzają – według autorów – „przejrzyste
reguły działalności komorniczej, ale przede wszystkim jej celem jest
przywrócenie zaufania do zawodu komornika sądowego – jako
funkcjonariusza publicznego, a nie swego rodzaju przedsiębiorcę
nastawionego na zysk”.

W nowej ustawie o komornikach w sposób istotny zwiększone zostały
uprawnienia nadzorcze i kontrolne ministra sprawiedliwości nad
komornikami. „W wypadku rażącego lub uporczywego naruszenia prawa przez
komornika wprowadzono także możliwość odwołania komornika z urzędu przez
ministra sprawiedliwości, co stanowi rozwinięcie dotychczas
przysługujących ministrowi uprawnień do odwołania komornika z urzędu” –
podkreślono w uzasadnieniu. Jak zaznaczono chodzi o „pełniejsze i
efektywniejsze sprawowanie przez niego nadzoru zwierzchniego nad
komornikami”. Minister na każdym etapie postępowania dyscyplinarnego
będzie mógł także zawiesić komornika w czynnościach.

Zgodnie z ustawą, czynności egzekucyjne prowadzone w terenie mają być
obowiązkowo nagrywane; zarejestrowany obraz i dźwięk stanie się częścią
dokumentacji sprawy. „Ta zmiana ma charakter przełomowy i służy zarówno
kontroli poprawności czynności, jak i bezstronności oraz etycznych
standardów pracy komorników” – zaznaczono.

Jak wskazało MS, przy egzekucji komornik każdorazowo będzie
zobowiązany do wręczenia dłużnikowi klarownego formularza skargi, tak
aby każdy mógł skierować ją do właściwego sądu, jeśli doszło do
nieprawidłowości. Ustawa zakłada też, że przymusowe otwarcie przez
komornika mieszkania dłużnika lub przeszukanie takiego mieszkania musi
nastąpić w asyście policji.

Nowe przepisy przewidują, że komornik ma działać osobiście, a
czynności, które zleca asesorom, mogą mieć jedynie funkcję szkoleniową,
jako przygotowanie do zawodu. Komornik ma ponosić też całą
odpowiedzialność, w tym odszkodowawczą, za prawidłowe działanie
asesorów. Ustawa podnosi granicę minimalnego wieku osoby powoływanej na
to stanowisko – z 26 na 28 lat. Jednocześnie obniżona zostaje górna
granica wieku komornika – z 70 do 65 lat. Przepisy wprowadzają też wymóg
posiadania wyższego wykształcenie prawniczego przez komorników.

Ustawa nadaje też nowy kształt aplikacji komorniczej, podczas której
większy nacisk będzie położony „na kwestie etyki i rzetelności
wykonywania zawodu komornika”. Wprowadzone mają też zostać precyzyjne
oświadczenia majątkowe komorników, według wzoru określonego przez MS.

Druga z ustaw – o kosztach komorniczych również wchodzi w życie od 1
stycznia 2019 r. Przepisy upraszczają m.in. katalog opłat egzekucyjnych.
„Szacuje się, że średnia opłata komornicza wynosi obecnie około 12,5
proc. wyegzekwowanej kwoty, a w niektórych kancelariach sięga 15 proc.
Po wejściu w życie tej ustawy średnia opłata spadnie do 10 proc., a w
niektórych przypadkach do 3 proc., jeżeli spłata długu nastąpi w ciągu
miesiąca od powiadomienia o wszczęciu egzekucji” – poinformowano.

]]
Więcej informacji

Prawo budowlane w Polsce

Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.

Ustawa reguluje także sprawy związane z:

  • ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
  • miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
  • oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
  • prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
  • prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
  • postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.

Pierwszy akt prawny, w którym można dopatrywać się odpowiednika obecnej ustawy Prawo budowlane, powstał 16 lutego 1928 roku. Było to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o „prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli”. Przepis ten był bardzo obszerny, liczył aż 422 artykuły i jako rozporządzenie wydany został z mocą ustawy (wg przedwojennych uregulowań prawnych zawierał artykuły). Tak duża liczba umieszczonych w nim artykułów absolutnie nie oznacza jednak, że był on bardziej złożony i skomplikowany od obecnych przepisów. Jego objętość wynikała wyłącznie z prostego faktu, że obszar kodyfikacji w nim zawartej był bez porównania szerszy niż w obecnej ustawie Prawo budowlane. Oprócz dzisiejszych kwestii wchodzących w sferę zainteresowania Prawa budowlanego znalazły w nim miejsce liczne zagadnienia z zakresu dzisiejszej ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ochrony przeciwpożarowej, prawa cywilnego, ustawy o drogach publicznych, prawa lokalowego czy wreszcie dzisiejszych przepisów techniczno -budowlanych dla części obiektów budowlanych.

Ostatni przedwojenny tekst jednolity rozporządzenia z 1928 roku ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 34 z 17 kwietnia 1939 roku pod pozycją 216.

Dowodem uniwersalności przedwojennego prawa budowlanego może być fakt, że zostało ono zastąpione przez nowe przepisy dopiero po ponad 33 latach, 13 sierpnia 1961 roku, kiedy to jego miejsce zajęła ustawa Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 roku, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 7 z 1961 roku pod pozycją 46.

Ówczesna, pierwsza polska powojenna ustawa budowlana, była już znacznie odchudzona, liczyła zaledwie 96 artykułów i przetrwała jako akt obowiązującego prawa przez kolejnych blisko 14 lat, aż do l marca 1975 roku. O jej precyzji i jednoznaczności oraz adekwatności w opisie procesu budowlanego rzeczywistości lat 60-tych może świadczyć fakt, że w okresie wspomnianych 14 lat dokonano zaledwie dwóch niewielkich nowelizacji jej pierwotnego tekstu.

Od l marca 1975 roku weszła wżycie kolejna, nowa ustawa Prawo budowlane. Jej wprowadzenie związane było z przeżywanym w tym okresie znacznym ożywieniem gospodarczym, związanym z chwytliwym hasłem „budowy drugiej Polski”, w sposób szczególnie duży przekładającym się na skalę rozpoczynanych i prowadzonych wówczas inwestycji budowlanych.

Ustawa ta zawierała tylko 71 artykułów, a ważniejsze zmiany to likwidacja funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego (na całe 6 lat, aż do roku 1981, kiedy to w jednej z kolejnych nowelizacji inspektor nadzoru wrócił do tekstu ustawy), zniesienie wymogu zdawania egzaminu przy nabywaniu uprawnień budowlanych, zwanych wówczas „stwierdzeniem posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie”, itd.

Transformacja ustrojowa początku lat 90-tych wymusiła rozpoczęcie prac nad całkiem nowym prawem budowlanym. Liczne rządowe, resortowe i środowiskowe projekty nowej budowlanej ustawy zasadniczej zostały scalone w 1993 roku w jeden rządowy projekt nowej ustawy i ostatecznie w dniu 7 lipca 1994 roku Sejm przyjął nową ustawę Prawo budowlane, z datą jej wejścia w życie określoną na l stycznia 1995 roku.

Formalnie obowiązuje ona do dnia dzisiejszego, z tym, że ilość nowelizacji, jakim podlegał jej tekst w ciągu 17 lat od momentu wprowadzenia powoduje, że już tylko w bardzo małym stopniu obecne jej zapisy przypominają te, z którymi mieliśmy do czynienia na początku roku 1995.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *