<![CDATA[
Pokazujemy, że bez zaangażowania i wysłuchania głosu młodych pokoleń wchodzących na rynek
pracy nie da się zbudować nowoczesnej, technologicznie zaawansowanej,
nastawionej na rozwój branży prawniczej w Polsce.
Celem Fundacji Women in Law jest zmiana status quo. Chcemy dać narzędzia, pokazać najlepsze praktyki, edukować i zmieniać polski rynek prawniczy, traktując priorytetowo nowe technologie. Fundacja podejmuje szereg działań zmierzających do zaktywizowania środowiska kobiet-prawniczek w Polsce.
15 października organizujemy konferencję „Kobiety przyszłością branży prawniczej” inaugurującą działanie Fundacji. Jednym z tematów wiodących wydarzenia jest rola i pozycja kobiet oraz nowe technologie wykorzystywane w prawie. Zostaną także poruszone tematy związane ze szklanym sufitem i siłą stereotypu, a cenione i znane już dzisiaj prawniczki opowiedzą historię swojej kariery – jak osiągnęły sukces w trudnej branży prawniczej. Podczas wydarzenia wystąpią znakomici goście m.in.: prof. Małgorzata Fuszara, Jacek Santorski, Justyna Duszyńska, dr hab. Monika Całkiewicz, Marcin Maruta, dr Gabriela Bar, Maciej Ślusarek, Ewa Usowicz, Aurelia Cieślińska, Agnieszka Dzięgielewska-Jończyk, Katarzyna Gajowniczek-Pruszyńska, Sandra Wieczorek, Agnieszka Krysik, Cezary Żelaźnicki, Anisa Gnacikowska i inni. Niebawem udostępnimy szczegółowy program wydarzenia i możliwość rejestracji. Fundacja Women in Law jest także organizatorem konkursu „Prawo z technologią w tle” na najlepszą pracę magisterską dla studentek, które w swojej pracy połączą zagadnienia prawne i nowe technologie. Szczegółowe informacje udostępnimy wkrótce.
W ramach Women in Law będzie działał program mentoringu i odwróconego mentoringu prowadzony przez doświadczonych i wyróżniających się sukcesami na rynku prawniczym kobiety i mężczyzn. W ramach mentoringu, chcemy, aby młodsze uczestniczki zyskały dostęp do opieki merytorycznej bardziej doświadczonych prawniczek i prawników, które z kolei będą mogły pogłębić swoją wiedzę w obszarach, w których prym wiodą osoby młode, będące „za pan brat” z nowościami technologicznymi na rynku.
Do końca 2020 zorganizujemy spotkania dotyczące prawa i cyberbezpieczeństwa, nowych technologii, sztuki, internetu, ochrony środowiska i zwierząt.
W ramach promocji kobiet prawniczek w przestrzeni publicznej Fundacja będzie prezentować sylwetki wybitnych przedstawicielek branży prawniczej w cyklu filmów video „Jej historia”. Prawniczki będą dzielić się swoim doświadczeniem, krokami milowymi na ścieżce kariery, opowiedzą jak wyglądają w ich przypadku „odrobione lekcje”.
W ramach Fundacji planujemy również realizację badania dotyczącego ilości, pozycji i wynagrodzeń kobiet w branży prawniczej w Polsce.
ŹRÓDŁO: INFORMACJA PRASOWA WOMEN IN LAW
]]
Więcej informacji
Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.
Ustawa reguluje także sprawy związane z:
- ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
- miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
- oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
- prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
- prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
- postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.
Pierwszy akt prawny, w którym można dopatrywać się odpowiednika obecnej ustawy Prawo budowlane, powstał 16 lutego 1928 roku. Było to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o „prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli”. Przepis ten był bardzo obszerny, liczył aż 422 artykuły i jako rozporządzenie wydany został z mocą ustawy (wg przedwojennych uregulowań prawnych zawierał artykuły). Tak duża liczba umieszczonych w nim artykułów absolutnie nie oznacza jednak, że był on bardziej złożony i skomplikowany od obecnych przepisów. Jego objętość wynikała wyłącznie z prostego faktu, że obszar kodyfikacji w nim zawartej był bez porównania szerszy niż w obecnej ustawie Prawo budowlane. Oprócz dzisiejszych kwestii wchodzących w sferę zainteresowania Prawa budowlanego znalazły w nim miejsce liczne zagadnienia z zakresu dzisiejszej ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ochrony przeciwpożarowej, prawa cywilnego, ustawy o drogach publicznych, prawa lokalowego czy wreszcie dzisiejszych przepisów techniczno -budowlanych dla części obiektów budowlanych.
Ostatni przedwojenny tekst jednolity rozporządzenia z 1928 roku ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 34 z 17 kwietnia 1939 roku pod pozycją 216.
Dowodem uniwersalności przedwojennego prawa budowlanego może być fakt, że zostało ono zastąpione przez nowe przepisy dopiero po ponad 33 latach, 13 sierpnia 1961 roku, kiedy to jego miejsce zajęła ustawa Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 roku, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 7 z 1961 roku pod pozycją 46.
Ówczesna, pierwsza polska powojenna ustawa budowlana, była już znacznie odchudzona, liczyła zaledwie 96 artykułów i przetrwała jako akt obowiązującego prawa przez kolejnych blisko 14 lat, aż do l marca 1975 roku. O jej precyzji i jednoznaczności oraz adekwatności w opisie procesu budowlanego rzeczywistości lat 60-tych może świadczyć fakt, że w okresie wspomnianych 14 lat dokonano zaledwie dwóch niewielkich nowelizacji jej pierwotnego tekstu.
Od l marca 1975 roku weszła wżycie kolejna, nowa ustawa Prawo budowlane. Jej wprowadzenie związane było z przeżywanym w tym okresie znacznym ożywieniem gospodarczym, związanym z chwytliwym hasłem „budowy drugiej Polski”, w sposób szczególnie duży przekładającym się na skalę rozpoczynanych i prowadzonych wówczas inwestycji budowlanych.
Ustawa ta zawierała tylko 71 artykułów, a ważniejsze zmiany to likwidacja funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego (na całe 6 lat, aż do roku 1981, kiedy to w jednej z kolejnych nowelizacji inspektor nadzoru wrócił do tekstu ustawy), zniesienie wymogu zdawania egzaminu przy nabywaniu uprawnień budowlanych, zwanych wówczas „stwierdzeniem posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie”, itd.
Transformacja ustrojowa początku lat 90-tych wymusiła rozpoczęcie prac nad całkiem nowym prawem budowlanym. Liczne rządowe, resortowe i środowiskowe projekty nowej budowlanej ustawy zasadniczej zostały scalone w 1993 roku w jeden rządowy projekt nowej ustawy i ostatecznie w dniu 7 lipca 1994 roku Sejm przyjął nową ustawę Prawo budowlane, z datą jej wejścia w życie określoną na l stycznia 1995 roku.
Formalnie obowiązuje ona do dnia dzisiejszego, z tym, że ilość nowelizacji, jakim podlegał jej tekst w ciągu 17 lat od momentu wprowadzenia powoduje, że już tylko w bardzo małym stopniu obecne jej zapisy przypominają te, z którymi mieliśmy do czynienia na początku roku 1995.