Kto może być pełnomocnikiem w postępowaniu cywilnym?

&lt![CDATA[
Czym jest pełnomocnictwo procesowe?

W pierwszej kolejności należy odpowiedzieć na pytanie czym w ogóle jest pełnomocnictwo? Przyjmuje się, że jest to jednostronne oświadczenie woli mocodawcy upoważniające inną osobę do dokonywania w jego imieniu czynności prawnych określonych w pełnomocnictwie.

Ważne: Pełnomocnictwo upoważnia, ale nie obciąża pełnomocnika obowiązkiem reprezentowania mocodawcy. Obowiązek taki będzie na ogół wynikał z samej umowy zawartej z pełnomocnikiem, np. o świadczenie usług prawnych.

Czym zatem jest pełnomocnictwo procesowe? Najprościej mówiąc jest to upoważnienie dla wskazanej osoby do występowania przed sądem w imieniu mocodawcy.W orzecznictwie wskazuje się, że działanie „przed sądem” to podejmowanie wszystkich czynności procesowych, a więc niekoniecznie bezpośrednio przed obliczem sądu, jak też wykonywanie innych działań prawnych związanych z procesem (np. zawiadomienia czy wezwania).

Więcej o pełnomocnictwie procesowym pisaliśmy tutaj >>>

Kto może być pełnomocnikiem w postępowaniu cywilnym?

Najczęściej będą to osoby, które zawodowo zajmują się świadczeniem usług prawnych, czyli adwokaci i radcowie prawni. Jednakże Kodeks postępowania cywilnego umożliwia też udzielenie pełnomocnictwa innym podmiotom, które nie muszą mieć uprawnień do wykonywania jednego z ww. zawodów. Ważne jest, aby osoba taka miała zdolność sądową i zdolność do czynności procesowych (a więc osoby, które mają ukończony 18 rok życia oraz nie są ubezwłasnowolnione), jak również należała do kręgu podmiotów, który został wskazany poniżej.Pełnomocnikiem w postępowaniu cywilnym może być:

adwokat,radca prawny,rzecznik patentowy w sprawach z zakresu własności przemysłowej (a więc w sprawach dotyczących wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych oraz topografii układów scalonych),doradca restrukturyzacyjny (w sprawach z zakresu restrukturyzacji i upadłości),osoba sprawująca zarząd majątkiem lub interesami strony,

Ważne: Zarząd nie musi się rozciągać na cały majątek. Może on dotyczyć tylko określonego składnika lub zespołu składników, np. przedsiębiorstwa.

osoba pozostająca ze stroną w stałym stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy wchodzi w zakres tego zlecenia,

Ważne: Przez pojęcie „stały” należy rozumieć stosunek zlecenia trwający dłuższy czas, a nie taki, który wiąże strony przypadkowo i okazjonalnie.

współuczestnik sporu,

Ważne: Pełnomocnikiem uczestnika postępowania nieprocesowego może być inny uczestnik tego postępowania, jeżeli nie zachodzi między nimi kolizja interesów.

rodzice,małżonek,rodzeństwo,zstępni strony (np. dzieci, wnuki),osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia,pracownik osoby prawnej lub przedsiębiorcy albo jej organu nadrzędnego. Ponadto osoba prawna prowadząca, na podstawie odrębnych przepisów, obsługę prawną przedsiębiorcy, osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej może udzielić pełnomocnictwa procesowego w imieniu podmiotu, którego obsługę prawną prowadzi adwokatowi lub radcy prawnemu, jeżeli została do tego upoważniona przez ten podmiot,

Ważne: Pracownikiem upoważnionym do pełnienia funkcji pełnomocnika procesowego jest każda osoba pozostająca w stosunku pracy z wymienioną jednostką lub jej organem nadrzędnym, niezależnie od zajmowanego stanowiska, wykształcenia i posiadanych kwalifikacji.

przedstawiciel właściwego w sprawach z zakresu pomocy społecznej organu jednostki samorządu terytorialnego oraz organizacji społecznej, mającej na celu udzielanie pomocy rodzinie w sprawach o ustalenie i zaprzeczenie pochodzenia dziecka i o roszczenia alimentacyjne,przedstawiciel organizacji zrzeszającej rolników indywidualnych, której rolnik jest członkiem w sprawach związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego,przedstawiciel organizacji, do której zadań statutowych należy ochrona konsumentów w sprawach związanych z ochroną praw konsumentów,przedstawiciel organizacji, do której zadań statutowych należą sprawy popierania własności przemysłowej i udzielania pomocy twórcom projektów wynalazczych w sprawach związanych z ochroną własności przemysłowej pełnomocnikiem twórcy projektu wynalazczego,pełnomocnikiem pracownika lub ubezpieczonego może być również przedstawiciel związku zawodowego lub inspektor pracy albo pracownik zakładu pracy, w którym mocodawca jest lub był zatrudniony, a ubezpieczonego – także przedstawiciel organizacji zrzeszającej emerytów i rencistów,pełnomocnikiem Prezesa Urzędu może być pracownik Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.Jakie są skutki wadliwego pełnomocnictwa?

W orzecznictwie Sądu Najwyższego nie ma jednomyślności w tej materii i powstały dwa różne poglądy. Zgodnie z nimi:

Udzielenie pełnomocnictwa procesowego osobie niemogącej być pełnomocnikiem strony jest procesowo bezskuteczne. Jednak skuteczność prawna czynności procesowych przez taką osobę zależy od ich zatwierdzenia przez stronę zainteresowaną. Oznacza to, że można konwalidować (naprawić) takie wadliwe umocowanie.Występowanie w sprawie w charakterze pełnomocnika strony osoby, która nie może być pełnomocnikiem, oznacza brak należytego umocowania i prowadzi do nieważności postępowania. Uchybienie to nie może być usunięte w drodze zatwierdzenia przez stronę czynności dokonanych przez tę osobę.

Nowsze orzecznictwo Sądu Najwyższego skłania się ku drugiemu z ww. poglądów.

Podstawa prawna:Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296).Orzecznictwo:Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1968 r., III CZP 93/68.Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1992 r. III CZP 112/92.Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 2001 r., I PKN 586/00.Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 lipca 2004 r., III CZP 32/04.

]]
Więcej informacji

Prawo budowlane w Polsce

Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.

Ustawa reguluje także sprawy związane z:

  • ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
  • miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
  • oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
  • prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
  • prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
  • postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.

Pierwszy akt prawny, w którym można dopatrywać się odpowiednika obecnej ustawy Prawo budowlane, powstał 16 lutego 1928 roku. Było to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o „prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli”. Przepis ten był bardzo obszerny, liczył aż 422 artykuły i jako rozporządzenie wydany został z mocą ustawy (wg przedwojennych uregulowań prawnych zawierał artykuły). Tak duża liczba umieszczonych w nim artykułów absolutnie nie oznacza jednak, że był on bardziej złożony i skomplikowany od obecnych przepisów. Jego objętość wynikała wyłącznie z prostego faktu, że obszar kodyfikacji w nim zawartej był bez porównania szerszy niż w obecnej ustawie Prawo budowlane. Oprócz dzisiejszych kwestii wchodzących w sferę zainteresowania Prawa budowlanego znalazły w nim miejsce liczne zagadnienia z zakresu dzisiejszej ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ochrony przeciwpożarowej, prawa cywilnego, ustawy o drogach publicznych, prawa lokalowego czy wreszcie dzisiejszych przepisów techniczno -budowlanych dla części obiektów budowlanych.

Ostatni przedwojenny tekst jednolity rozporządzenia z 1928 roku ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 34 z 17 kwietnia 1939 roku pod pozycją 216.

Dowodem uniwersalności przedwojennego prawa budowlanego może być fakt, że zostało ono zastąpione przez nowe przepisy dopiero po ponad 33 latach, 13 sierpnia 1961 roku, kiedy to jego miejsce zajęła ustawa Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 roku, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 7 z 1961 roku pod pozycją 46.

Ówczesna, pierwsza polska powojenna ustawa budowlana, była już znacznie odchudzona, liczyła zaledwie 96 artykułów i przetrwała jako akt obowiązującego prawa przez kolejnych blisko 14 lat, aż do l marca 1975 roku. O jej precyzji i jednoznaczności oraz adekwatności w opisie procesu budowlanego rzeczywistości lat 60-tych może świadczyć fakt, że w okresie wspomnianych 14 lat dokonano zaledwie dwóch niewielkich nowelizacji jej pierwotnego tekstu.

Od l marca 1975 roku weszła wżycie kolejna, nowa ustawa Prawo budowlane. Jej wprowadzenie związane było z przeżywanym w tym okresie znacznym ożywieniem gospodarczym, związanym z chwytliwym hasłem „budowy drugiej Polski”, w sposób szczególnie duży przekładającym się na skalę rozpoczynanych i prowadzonych wówczas inwestycji budowlanych.

Ustawa ta zawierała tylko 71 artykułów, a ważniejsze zmiany to likwidacja funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego (na całe 6 lat, aż do roku 1981, kiedy to w jednej z kolejnych nowelizacji inspektor nadzoru wrócił do tekstu ustawy), zniesienie wymogu zdawania egzaminu przy nabywaniu uprawnień budowlanych, zwanych wówczas „stwierdzeniem posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie”, itd.

Transformacja ustrojowa początku lat 90-tych wymusiła rozpoczęcie prac nad całkiem nowym prawem budowlanym. Liczne rządowe, resortowe i środowiskowe projekty nowej budowlanej ustawy zasadniczej zostały scalone w 1993 roku w jeden rządowy projekt nowej ustawy i ostatecznie w dniu 7 lipca 1994 roku Sejm przyjął nową ustawę Prawo budowlane, z datą jej wejścia w życie określoną na l stycznia 1995 roku.

Formalnie obowiązuje ona do dnia dzisiejszego, z tym, że ilość nowelizacji, jakim podlegał jej tekst w ciągu 17 lat od momentu wprowadzenia powoduje, że już tylko w bardzo małym stopniu obecne jej zapisy przypominają te, z którymi mieliśmy do czynienia na początku roku 1995.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *