Polska przekazała do TSUE odpowiedź ws. wniosku o środki tymczasowe

&lt![CDATA[

„Odpowiedź w sprawie wniosku KE o środki tymczasowe została złożona w Trybunale Sprawiedliwości UE” – podało źródło.

TSUE zwrócił się wcześniej do Polski, aby przekazała odpowiedź do czwartku.

„To szczegółowo motywujący stanowisko Polski, kilkudziesięciostronicowy dokument” – dowiedziała się PAP ze źródła.

24 stycznia TSUE poinformował, że Komisja Europejska złożyła wniosek
do TSUE o zastosowanie środków tymczasowych przeciw Polsce w odniesieniu
do systemu odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów. Jeśli TSUE uzna
wniosek, Izba Dyscyplinarna SN zostanie zawieszona.

Rzecznik polskiego rządu Piotr Müller, komentując decyzję KE o
wystąpieniu o środki tymczasowe, powiedział wtedy, że „wymiar
sprawiedliwości jest domeną regulacyjną państw członkowskich i nie
dotyczą go regulacje unijne”. Dodał, że w związku z tym, w ocenie rządu,
KE nie ma podstawy prawnej, by podważać przepisy prawa dotyczące
wymiaru sprawiedliwości.

Müller podkreślił jednocześnie, że rząd podtrzymuje wszystkie
wcześniejsze argumenty o niezasadności skargi KE na kwestie związane z
Izbą Dyscyplinarną SN.

O środkach tymczasowych będzie w pierwszej kolejności decydowała
wiceprezes TSUE Rosario Silva de Lapuerta, co wynika ze statutu
Trybunału. Hiszpanka nie ma określonego terminu na wydanie decyzji.
Środki tymczasowe, jeśli zostaną orzeczone, zaczną obowiązywać
natychmiast. Następnie wyznaczony zostanie termin rozprawy, podczas
której strony, w tym wypadku polski rząd oraz KE, będą mogły
zaprezentować swoje argumenty.

Potem zostanie wyznaczona data ostatecznego postanowienia. W tym
przypadku sprawa dotyczy Sądu Najwyższego państwa członkowskiego, więc
można się spodziewać, że TSUE wyda decyzję w składzie orzekającym
wielkiej izby.

Jeśli środki tymczasowe zostaną zasądzone, a Polska zdaniem Komisji
im się nie podda, to KE będzie mogła wystąpić do TSUE o zasądzenie kar
pieniężnych. W przypadku sprawy dotyczącej Puszczy Białowieskiej kara
grożąca za niestosowanie się do zakazu wynosiła minimum 100 tys. euro
dziennie. Ostatecznie wycinkę wstrzymano i kar nie naliczano.

W składzie wielkiej izby Trybunał obraduje na żądanie państwa
członkowskiego albo instytucji, które są stroną w postępowaniu, a także w
sprawach szczególnie ważnych lub skomplikowanych. Inne sprawy są
rozpatrywane przez izby złożone z pięciu lub trzech sędziów. Prezesi izb
złożonych z pięciu sędziów wybierani są na trzy lata, a prezesi izb
złożonych z trzech sędziów – na rok.

10 października 2019 r. KE zdecydowała o skierowaniu skargi do TSUE w
sprawie systemu dyscyplinarnego dla sędziów w Polsce, „aby chronić
sędziów przed kontrolą polityczną”. Jak uzasadniała, nowy system środków
dyscyplinarnych nie zapewnia niezależności i bezstronności Izby
Dyscyplinarnej SN, w skład której wchodzą wyłącznie sędziowie wybrani
przez Krajową Radę Sądownictwa, którą z kolei powołuje Sejm w procedurze
o charakterze politycznym. Komisja wystąpiła wówczas do TSUE o zajęcie
się sprawą w trybie przyspieszonym, ale jej wniosek dotychczas nie
został uwzględniony.

]]
Więcej informacji

Prawo budowlane w Polsce

Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.

Ustawa reguluje także sprawy związane z:

  • ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
  • miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
  • oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
  • prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
  • prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
  • postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.

Pierwszy akt prawny, w którym można dopatrywać się odpowiednika obecnej ustawy Prawo budowlane, powstał 16 lutego 1928 roku. Było to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o „prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli”. Przepis ten był bardzo obszerny, liczył aż 422 artykuły i jako rozporządzenie wydany został z mocą ustawy (wg przedwojennych uregulowań prawnych zawierał artykuły). Tak duża liczba umieszczonych w nim artykułów absolutnie nie oznacza jednak, że był on bardziej złożony i skomplikowany od obecnych przepisów. Jego objętość wynikała wyłącznie z prostego faktu, że obszar kodyfikacji w nim zawartej był bez porównania szerszy niż w obecnej ustawie Prawo budowlane. Oprócz dzisiejszych kwestii wchodzących w sferę zainteresowania Prawa budowlanego znalazły w nim miejsce liczne zagadnienia z zakresu dzisiejszej ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ochrony przeciwpożarowej, prawa cywilnego, ustawy o drogach publicznych, prawa lokalowego czy wreszcie dzisiejszych przepisów techniczno -budowlanych dla części obiektów budowlanych.

Ostatni przedwojenny tekst jednolity rozporządzenia z 1928 roku ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 34 z 17 kwietnia 1939 roku pod pozycją 216.

Dowodem uniwersalności przedwojennego prawa budowlanego może być fakt, że zostało ono zastąpione przez nowe przepisy dopiero po ponad 33 latach, 13 sierpnia 1961 roku, kiedy to jego miejsce zajęła ustawa Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 roku, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 7 z 1961 roku pod pozycją 46.

Ówczesna, pierwsza polska powojenna ustawa budowlana, była już znacznie odchudzona, liczyła zaledwie 96 artykułów i przetrwała jako akt obowiązującego prawa przez kolejnych blisko 14 lat, aż do l marca 1975 roku. O jej precyzji i jednoznaczności oraz adekwatności w opisie procesu budowlanego rzeczywistości lat 60-tych może świadczyć fakt, że w okresie wspomnianych 14 lat dokonano zaledwie dwóch niewielkich nowelizacji jej pierwotnego tekstu.

Od l marca 1975 roku weszła wżycie kolejna, nowa ustawa Prawo budowlane. Jej wprowadzenie związane było z przeżywanym w tym okresie znacznym ożywieniem gospodarczym, związanym z chwytliwym hasłem „budowy drugiej Polski”, w sposób szczególnie duży przekładającym się na skalę rozpoczynanych i prowadzonych wówczas inwestycji budowlanych.

Ustawa ta zawierała tylko 71 artykułów, a ważniejsze zmiany to likwidacja funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego (na całe 6 lat, aż do roku 1981, kiedy to w jednej z kolejnych nowelizacji inspektor nadzoru wrócił do tekstu ustawy), zniesienie wymogu zdawania egzaminu przy nabywaniu uprawnień budowlanych, zwanych wówczas „stwierdzeniem posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie”, itd.

Transformacja ustrojowa początku lat 90-tych wymusiła rozpoczęcie prac nad całkiem nowym prawem budowlanym. Liczne rządowe, resortowe i środowiskowe projekty nowej budowlanej ustawy zasadniczej zostały scalone w 1993 roku w jeden rządowy projekt nowej ustawy i ostatecznie w dniu 7 lipca 1994 roku Sejm przyjął nową ustawę Prawo budowlane, z datą jej wejścia w życie określoną na l stycznia 1995 roku.

Formalnie obowiązuje ona do dnia dzisiejszego, z tym, że ilość nowelizacji, jakim podlegał jej tekst w ciągu 17 lat od momentu wprowadzenia powoduje, że już tylko w bardzo małym stopniu obecne jej zapisy przypominają te, z którymi mieliśmy do czynienia na początku roku 1995.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *