<![CDATA[
O sprawie opóźnień w sporządzaniu uzasadnień wyroków przez sędziego Mazura kilka dni temu donosiły media, m.in. TVN. Powołując się na dane z Sądu Okręgowego w Częstochowie, w którym orzeka Leszek Mazur, podawano, że w latach 2015-2018 sędzia ten sporządził po terminie ustawowym 112 uzasadnień do wydanych przez siebie wyroków i tego nie usprawiedliwił. Była to – według mediów – co dziesiąta sprawa, w której orzekał.
Jak poinformowano na stronie internetowej rzecznika dyscyplinarnego sędziów w poniedziałek „zastępca rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych sędzia Przemysław Radzik podjął wstępne czynności wyjaśniające w celu weryfikacji informacji o możliwej nieterminowości sporządzania uzasadnień orzeczeń w sprawach powierzonych do rozpoznania sędziemu Sądu Okręgowego w Częstochowie Leszkowi Mazurowi”.
W komunikacie dodano, że w ramach tych czynności sędzia Radzik „zażądał szczegółowych danych, charakteryzujących pracę orzeczniczą sędziego Mazura począwszy od 2015 r., a w szczególności dochowywania terminu sporządzania uzasadnień, średniej liczby spraw w referacie oraz ewentualnych przypadków stwierdzenia przewlekłości postępowań w sprawach przydzielonych do referatu sędziego Mazura”.
Sędzia Mazur, odnosząc się w zeszłym tygodniu do doniesień mediów, w rozmowie z PAP wyjaśniał, że na opóźnienia w sporządzaniu przez niego uzasadnień orzeczeń wpływ miało m.in. pełnienie przez niego funkcji wizytatora w okręgu częstochowskim i utrzymywany w tym okresie wysoki wymiar orzekania. Zaznaczał też, że nie korzystał w tym czasie z pomocy asystenta sędziego. Zwrócił przy tym uwagę, że właśnie do obowiązków asystentów należy przede wszystkim przygotowywanie projektów uzasadnień w całości lub ich części.
Dodawał również, że jako przewodniczący KRS musi wykonywać dodatkowe obowiązki związane z organizacją pracy Rady. Jak zaznaczał, zgodnie z przepisami przewodniczący KRS nie korzysta z żadnych większych obniżeń wymiaru orzekania niż inni członkowie Rady. Podkreślał też, że w 2018 r. zarządzał pracą biura KRS, co – jak wskazywał – dodatkowo pochłaniało czas. Mówił, że kierowanie KRS wymaga częstego przebywania w Warszawie – także w dniach, w których nie odbywają się posiedzenia Rady.
Czynności wyjaśniające rzecznika dyscyplinarnego poprzedzają jego decyzję, czy wszcząć formalne postępowanie dyscyplinarne wobec sędziego, czy tego odmówić.
Zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego, na sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku sędzia ma dwa tygodnie od dnia zgłoszenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem, a gdy wniosek taki nie był zgłoszony – od dnia zaskarżenia wyroku lub wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Przepis stanowi też, że w sprawie zawiłej w razie niemożności sporządzenia pisemnego uzasadnienia w terminie prezes sądu może przedłużyć ten termin na czas oznaczony nie dłuższy niż trzydzieści dni.
Sędzia Leszek Mazur od 2004 r. orzeka w VI Wydziale Cywilnym Odwoławczym Sądu Okręgowego w Częstochowie. W marcu ub.r. został wybrany przez Sejm do KRS. Natomiast od kwietnia 2018 r. pełni funkcję przewodniczącego Rady.
]]
Więcej informacji
Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.
Ustawa reguluje także sprawy związane z:
- ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
- miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
- oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
- prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
- prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
- postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.
Pierwszy akt prawny, w którym można dopatrywać się odpowiednika obecnej ustawy Prawo budowlane, powstał 16 lutego 1928 roku. Było to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o „prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli”. Przepis ten był bardzo obszerny, liczył aż 422 artykuły i jako rozporządzenie wydany został z mocą ustawy (wg przedwojennych uregulowań prawnych zawierał artykuły). Tak duża liczba umieszczonych w nim artykułów absolutnie nie oznacza jednak, że był on bardziej złożony i skomplikowany od obecnych przepisów. Jego objętość wynikała wyłącznie z prostego faktu, że obszar kodyfikacji w nim zawartej był bez porównania szerszy niż w obecnej ustawie Prawo budowlane. Oprócz dzisiejszych kwestii wchodzących w sferę zainteresowania Prawa budowlanego znalazły w nim miejsce liczne zagadnienia z zakresu dzisiejszej ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ochrony przeciwpożarowej, prawa cywilnego, ustawy o drogach publicznych, prawa lokalowego czy wreszcie dzisiejszych przepisów techniczno -budowlanych dla części obiektów budowlanych.
Ostatni przedwojenny tekst jednolity rozporządzenia z 1928 roku ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 34 z 17 kwietnia 1939 roku pod pozycją 216.
Dowodem uniwersalności przedwojennego prawa budowlanego może być fakt, że zostało ono zastąpione przez nowe przepisy dopiero po ponad 33 latach, 13 sierpnia 1961 roku, kiedy to jego miejsce zajęła ustawa Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 roku, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 7 z 1961 roku pod pozycją 46.
Ówczesna, pierwsza polska powojenna ustawa budowlana, była już znacznie odchudzona, liczyła zaledwie 96 artykułów i przetrwała jako akt obowiązującego prawa przez kolejnych blisko 14 lat, aż do l marca 1975 roku. O jej precyzji i jednoznaczności oraz adekwatności w opisie procesu budowlanego rzeczywistości lat 60-tych może świadczyć fakt, że w okresie wspomnianych 14 lat dokonano zaledwie dwóch niewielkich nowelizacji jej pierwotnego tekstu.
Od l marca 1975 roku weszła wżycie kolejna, nowa ustawa Prawo budowlane. Jej wprowadzenie związane było z przeżywanym w tym okresie znacznym ożywieniem gospodarczym, związanym z chwytliwym hasłem „budowy drugiej Polski”, w sposób szczególnie duży przekładającym się na skalę rozpoczynanych i prowadzonych wówczas inwestycji budowlanych.
Ustawa ta zawierała tylko 71 artykułów, a ważniejsze zmiany to likwidacja funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego (na całe 6 lat, aż do roku 1981, kiedy to w jednej z kolejnych nowelizacji inspektor nadzoru wrócił do tekstu ustawy), zniesienie wymogu zdawania egzaminu przy nabywaniu uprawnień budowlanych, zwanych wówczas „stwierdzeniem posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie”, itd.
Transformacja ustrojowa początku lat 90-tych wymusiła rozpoczęcie prac nad całkiem nowym prawem budowlanym. Liczne rządowe, resortowe i środowiskowe projekty nowej budowlanej ustawy zasadniczej zostały scalone w 1993 roku w jeden rządowy projekt nowej ustawy i ostatecznie w dniu 7 lipca 1994 roku Sejm przyjął nową ustawę Prawo budowlane, z datą jej wejścia w życie określoną na l stycznia 1995 roku.
Formalnie obowiązuje ona do dnia dzisiejszego, z tym, że ilość nowelizacji, jakim podlegał jej tekst w ciągu 17 lat od momentu wprowadzenia powoduje, że już tylko w bardzo małym stopniu obecne jej zapisy przypominają te, z którymi mieliśmy do czynienia na początku roku 1995.