<![CDATA[
Nowak uczestniczył w obywającym się w Warszawie spotkaniu z przedsiębiorcami z cyklu „Prawo do Przedsiębiorczości. Małe firmy wielkie zmiany”.
To seria konferencji prowadzonych w całej Polsce, w trakcie których przedstawiciele małych i średnich firm dowiadują się o zmianach i ułatwieniach w prowadzeniu działalności gospodarczej w Polsce w zakresie prawa przedsiębiorców, prawa podatkowego i prawa zamówień publicznych, a także o ofercie wsparcia sektora MŚP. Organizatorem wydarzenia są: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości i Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii. Partnerami – Ministerstwo Finansów, Krajowa Administracja Skarbowa, Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju, Pełnomocnik Rządu do spraw Małych i Średnich Przedsiębiorstw, Urząd Zamówień Publicznych, Urząd Dozoru Technicznego, Bank Gospodarstwa Krajowego oraz Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna.
Nowak, mówiąc o ułatwieniach jakie niesie ustawa o zamówieniach publicznych zaznaczył, że chodzi o to, by umożliwić małemu przedsiębiorcy uzyskanie zmówienia „w starciu z dużym wykonawcą”.
„Pracujemy nad nową koncepcją prawa zamówień publicznych. W tej koncepcji i w tych założeniach jest bardzo jasny wydźwięk: postawienie na małych i średnich przedsiębiorców, postawienie na start-upy” – deklarował. Podkreślił, że ma to sprzyjać aktywności małych przedsiębiorstw w zakresie zamówień publicznych.
„Równolegle prowadzimy projekty związane z informatyzacją zamówień publicznych” – zaznaczył. Wyjaśnił, że tworzone w jego ramach elektroniczne narzędzia, w przyszłości zapewnią każdemu małemu przedsiębiorcy równy, bezkosztowy dostęp do zamówień publicznych. Podkreślił, że wszystkie te działania zmierzają do tego, by firmy z sektora MSP mogły być beneficjentem w zakresie pieniędzy publicznych.
Jak zaznaczył biorący udział w konferencji Marek Niedużak z Ministerstwa Przedsiębiorczości i Technologii, Konstytucja Biznesu, czyli pakiet pięciu ustaw, które mają ułatwiać prowadzenie działalności przedsiębiorcom, niesie duże zmiany prawne, na które przedsiębiorcy czekali od lat. Wskazał m.in. na zasadę wolności prowadzenia działalności gospodarczej i zasadę „co nie jest prawem zabronione, jest dozwolone”, domniemanie uczciwości przedsiębiorcy i zasadę rozstrzygania wątpliwości na korzyść przedsiębiorcy. „Administracja nie może zakładać, że przedsiębiorca działa nieuczciwie lub niezgodnie z prawem” – mówił. Dodał, że organ administracji nie może też ograniczyć uprawnień przedsiębiorcy na podstawie faktów, co do których nie zebrał wystarczająco silnych dowodów.
Podkreślił, że przedsiębiorcy mogą skorzystać z pomocy Rzecznika MSP, który ma się zajmować relacjami na linii państwo – mały i średni przedsiębiorca. W zależności od problemu rzecznik może, jak wyjaśnił, zwrócić się o wydanie objaśnień prawnych czy wnieść do SN czy NSA o rozstrzygnięcie rozbieżności w orzecznictwie. „Może też pomóc w mediacji z urzędem albo wnieść o wszczęcie postępowania w sprawie przedsiębiorcy, np. o stwierdzenie nieważności decyzji” – mówił. Podkreślił, że rzecznik to reprezentant, z którym można się spotkać i zgłaszać swoje postulaty.
Niedużak wskazał też na rozwiązania ważne dla osób, które prowadzą działalność w formie jednoosobowej. Są to np. ulga na start (czyli zwolnienie przedsiębiorcy przez pierwsze sześć miesięcy prowadzenia działalności z płacenia składki na ubezpieczenie społeczne) i działalność nierejestrową. Ta ostatnia, jak wyjaśnił, to rozwiązanie dla osób, które dopiero zaczynają działalność gospodarczą albo tych, które dorabiają. „Ułatwieniem jest to, że można prowadzić działalność bez konieczności rejestracji w CEIDG, bez NIP czy REGONU, prowadzić skomplikowanej rachunkowości” – mówił.
Konferencji towarzyszyła strefa informacyjna, w ramach której eksperci z Ministerstwa Przedsiębiorczości i Technologii, Ministerstwa Finansów, Krajowej Administracji Skarbowej, Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, Punktu Informacyjnego Funduszy Europejskich, Enterprise Europe Network, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Banku Gospodarstwa Krajowego oraz Agencji Rozwoju Przemysłu odpowiadali na pytania przedsiębiorców.
]]
Więcej informacji
Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.
Ustawa reguluje także sprawy związane z:
- ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
- miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
- oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
- prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
- prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
- postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.
Pierwszy akt prawny, w którym można dopatrywać się odpowiednika obecnej ustawy Prawo budowlane, powstał 16 lutego 1928 roku. Było to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o „prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli”. Przepis ten był bardzo obszerny, liczył aż 422 artykuły i jako rozporządzenie wydany został z mocą ustawy (wg przedwojennych uregulowań prawnych zawierał artykuły). Tak duża liczba umieszczonych w nim artykułów absolutnie nie oznacza jednak, że był on bardziej złożony i skomplikowany od obecnych przepisów. Jego objętość wynikała wyłącznie z prostego faktu, że obszar kodyfikacji w nim zawartej był bez porównania szerszy niż w obecnej ustawie Prawo budowlane. Oprócz dzisiejszych kwestii wchodzących w sferę zainteresowania Prawa budowlanego znalazły w nim miejsce liczne zagadnienia z zakresu dzisiejszej ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ochrony przeciwpożarowej, prawa cywilnego, ustawy o drogach publicznych, prawa lokalowego czy wreszcie dzisiejszych przepisów techniczno -budowlanych dla części obiektów budowlanych.
Ostatni przedwojenny tekst jednolity rozporządzenia z 1928 roku ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 34 z 17 kwietnia 1939 roku pod pozycją 216.
Dowodem uniwersalności przedwojennego prawa budowlanego może być fakt, że zostało ono zastąpione przez nowe przepisy dopiero po ponad 33 latach, 13 sierpnia 1961 roku, kiedy to jego miejsce zajęła ustawa Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 roku, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 7 z 1961 roku pod pozycją 46.
Ówczesna, pierwsza polska powojenna ustawa budowlana, była już znacznie odchudzona, liczyła zaledwie 96 artykułów i przetrwała jako akt obowiązującego prawa przez kolejnych blisko 14 lat, aż do l marca 1975 roku. O jej precyzji i jednoznaczności oraz adekwatności w opisie procesu budowlanego rzeczywistości lat 60-tych może świadczyć fakt, że w okresie wspomnianych 14 lat dokonano zaledwie dwóch niewielkich nowelizacji jej pierwotnego tekstu.
Od l marca 1975 roku weszła wżycie kolejna, nowa ustawa Prawo budowlane. Jej wprowadzenie związane było z przeżywanym w tym okresie znacznym ożywieniem gospodarczym, związanym z chwytliwym hasłem „budowy drugiej Polski”, w sposób szczególnie duży przekładającym się na skalę rozpoczynanych i prowadzonych wówczas inwestycji budowlanych.
Ustawa ta zawierała tylko 71 artykułów, a ważniejsze zmiany to likwidacja funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego (na całe 6 lat, aż do roku 1981, kiedy to w jednej z kolejnych nowelizacji inspektor nadzoru wrócił do tekstu ustawy), zniesienie wymogu zdawania egzaminu przy nabywaniu uprawnień budowlanych, zwanych wówczas „stwierdzeniem posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie”, itd.
Transformacja ustrojowa początku lat 90-tych wymusiła rozpoczęcie prac nad całkiem nowym prawem budowlanym. Liczne rządowe, resortowe i środowiskowe projekty nowej budowlanej ustawy zasadniczej zostały scalone w 1993 roku w jeden rządowy projekt nowej ustawy i ostatecznie w dniu 7 lipca 1994 roku Sejm przyjął nową ustawę Prawo budowlane, z datą jej wejścia w życie określoną na l stycznia 1995 roku.
Formalnie obowiązuje ona do dnia dzisiejszego, z tym, że ilość nowelizacji, jakim podlegał jej tekst w ciągu 17 lat od momentu wprowadzenia powoduje, że już tylko w bardzo małym stopniu obecne jej zapisy przypominają te, z którymi mieliśmy do czynienia na początku roku 1995.