Prawnicy o tarczy antykryzysowej: 11 bardzo potrzebnych zmian [OPINIA]

&lt![CDATA[

W oparciu o moje dotychczasowe doświadczenie związane z udzielanie pomocy prawnej w zakresie występowania o pomoc dla przedsiębiorców dostrzegam zasadność wprowadzenia następujących zmian:

1. Rozszerzenia definicji podmiotów, które są uznawane za prowadzące działalność gospodarczą, a tym samym są uprawnione do skorzystania m. in. ze zwolnienia z ZUS oraz dofinansowania wynagrodzeń z FGŚP

W świetle obecnych przepisów, poza nielicznymi wyjątkami, wsparcie ze strony państwa przysługuje jedynie podmiotom będącym przedsiębiorcami, a jednocześnie przepisy Prawa przedsiębiorców oraz inne ustawy wyłączają z pojęcia działalności gospodarczej wiele rodzajów działalności m. in. w zakresie edukacji (np. prywatne szkoły, przedszkola itp.)

2. Rozpatrywania wniosków o pomoc w przypadku popełnienia ewidentnych pomyłek przez wnioskodawców

Wiele ze składanych wniosków o wsparcie jest odrzucanych lub też wnioskodawcy są wzywani do ich uzupełniania w przypadku oczywistych pomyłek. Dotyczy to błędów związanych z danymi publicznie dostępnymi, podpisaniem wniosków itp. Moim zdaniem można byłoby rozpatrywać takie wnioski bez względu na popełnione błędy, z możliwością dokonania korekty przez rozpatrującego wniosek urzędnika.

3. Przyjęcia w praktyce, a nie tylko w teorii, zasady interpretowania wątpliwości na korzyść przedsiębiorcy

Wskazana zasada istnieje już w polskim prawie, jednakże w związku z udzielaniem pomocy przedsiębiorcom pojawia się ogromna ilość interpretacji przepisów, które przeczą tej zasadzie.

4. Rezygnacji do końca roku 2020 ze stosowania mechanizmu podzielonej płatności

Obecne rozwiązanie prawne zostało wprowadzone od 1 listopada 2019 r. i narzuciło obowiązek dokonywania płatności VAT na rachunki VAT. Powoduje to mniejszą płynność finansową przedsiębiorców, gdyż środki na rachunku VAT nie mogą zostać przeznaczone na pokrywanie kosztów wynagrodzeń pracowniczych, czy też zakup towarów lub usług niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej.

5. Zmian w sposobie rozliczania strat podatkowych poprzez wprowadzenie możliwości rozliczania strat bez ograniczeń czasowych

Obecnie przepisy przewidują, że strata powinna być rozliczona nie później niż w terminie 5 lat. Z powodu ogłoszenia stanu epidemii niektóre podmioty poniosą ogromnie straty, które ze względów na kryzys gospodarczy być może nie będą mogły być rozliczone w obecnym terminie.

6. Wprowadzenia zachęt podatkowych związanych z inwestowaniem w polską gospodarkę w tym m. in. wprowadzenie podatku dochodowego na wzór Estonii

Gospodarka w obliczu kryzysu gospodarczego potrzebuje silnego impulsu do rozwoju, którym mogą być nowe inwestycje. Zachętą do dokonywania inwestycji mogłoby być zwolnienie z opodatkowania dochodu przeznaczonego na dokonywanie inwestycji Wzorem mogłoby być przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych.

7. Wprowadzenia możliwości wyboru formy opodatkowania PIT po zakończeniu roku 2020

Obecne przepisy przewidują możliwość zmian formy opodatkowania do końca stycznia danego roku lub momentu osiągnięcia pierwszego przychodu. Patrząc jednak na szczególną sytuację przedsiębiorców dotkniętych w szczególny sposób skutkami COVID-19 należałoby wprowadzić możliwość wyboru sposobu opodatkowania PIT w dłuższym terminie czasu niż obecny.

8. Wprowadzenia możliwości zapłaty podatków w formie kasowej

Poza nielicznymi wyjątkami w polskim systemie podatkowym przyjęto metodę memoriałową, jeżeli chodzi o moment powstania obowiązku podatkowego. Możliwość kasowego rozliczania podatków byłoby skutecznym narzędziem w walce z kryzysem gospodarczym, gdyż z powodu zatorów płatniczych wielu podatnik nie będzie posiadało środków na zapłatę zobowiązań podatkowych.

9. Doprecyzowania przepisów w zakresie zawieszenia terminów

Obecne przepisy są nieprecyzyjne pod kątem zakresu zawieszonych terminów procesowych. Brak w przepisach dokładnej definicji „terminu procesowego”.

10. Zwolnienia z opodatkowania otrzymanej z PFR subwencji

Przepisy tarczy finansowej umożliwiają przedsiębiorcy, który otrzymał pożyczkę z PFR, częściowe jej umorzenie. Jednakże na gruncie podatków dochodowych kwota umorzona będzie stanowiła przychód.

11. Zwolnienia z opodatkowania otrzymanej pomocy w walce z COVID-19

W obecnym stanie prawnym podmioty otrzymujące darowizny pieniężne oraz rzeczowe, które są przeznaczone na walkę z COVID-10 są zobowiązane do zapłaty z tego tytułu podatku dochodowego. Dotyczy to np. szpitali prywatnych, które nie mogą skorzystać ze zwolnienia dochodu na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Przyjęcie w praktyce wskazanych postulatów złagodziłoby skutki odczuwalnego coraz bardziej kryzysu gospodarczego. Z pewnością pozwoliłoby zachować wiele miejsc pracy, a jednocześnie niektóre ze zmian w przepisach mogłoby nawet zachęcić podmioty zagraniczne do inwestowania w Polsce (np. zwolnienie z opodatkowania dochodu przeznaczonego na inwestycje).

Radosław Żuk, Partner w ECDP Tax Żuk Komorniczak i Wspólnicy Sp.k.w ramach akcji Prawnicy Pro Bono

]]
Więcej informacji

Prawo budowlane w Polsce

Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.

Ustawa reguluje także sprawy związane z:

  • ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
  • miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
  • oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
  • prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
  • prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
  • postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.

Pierwszy akt prawny, w którym można dopatrywać się odpowiednika obecnej ustawy Prawo budowlane, powstał 16 lutego 1928 roku. Było to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o „prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli”. Przepis ten był bardzo obszerny, liczył aż 422 artykuły i jako rozporządzenie wydany został z mocą ustawy (wg przedwojennych uregulowań prawnych zawierał artykuły). Tak duża liczba umieszczonych w nim artykułów absolutnie nie oznacza jednak, że był on bardziej złożony i skomplikowany od obecnych przepisów. Jego objętość wynikała wyłącznie z prostego faktu, że obszar kodyfikacji w nim zawartej był bez porównania szerszy niż w obecnej ustawie Prawo budowlane. Oprócz dzisiejszych kwestii wchodzących w sferę zainteresowania Prawa budowlanego znalazły w nim miejsce liczne zagadnienia z zakresu dzisiejszej ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ochrony przeciwpożarowej, prawa cywilnego, ustawy o drogach publicznych, prawa lokalowego czy wreszcie dzisiejszych przepisów techniczno -budowlanych dla części obiektów budowlanych.

Ostatni przedwojenny tekst jednolity rozporządzenia z 1928 roku ukazał się w Dzienniku Ustaw nr 34 z 17 kwietnia 1939 roku pod pozycją 216.

Dowodem uniwersalności przedwojennego prawa budowlanego może być fakt, że zostało ono zastąpione przez nowe przepisy dopiero po ponad 33 latach, 13 sierpnia 1961 roku, kiedy to jego miejsce zajęła ustawa Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 roku, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 7 z 1961 roku pod pozycją 46.

Ówczesna, pierwsza polska powojenna ustawa budowlana, była już znacznie odchudzona, liczyła zaledwie 96 artykułów i przetrwała jako akt obowiązującego prawa przez kolejnych blisko 14 lat, aż do l marca 1975 roku. O jej precyzji i jednoznaczności oraz adekwatności w opisie procesu budowlanego rzeczywistości lat 60-tych może świadczyć fakt, że w okresie wspomnianych 14 lat dokonano zaledwie dwóch niewielkich nowelizacji jej pierwotnego tekstu.

Od l marca 1975 roku weszła wżycie kolejna, nowa ustawa Prawo budowlane. Jej wprowadzenie związane było z przeżywanym w tym okresie znacznym ożywieniem gospodarczym, związanym z chwytliwym hasłem „budowy drugiej Polski”, w sposób szczególnie duży przekładającym się na skalę rozpoczynanych i prowadzonych wówczas inwestycji budowlanych.

Ustawa ta zawierała tylko 71 artykułów, a ważniejsze zmiany to likwidacja funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego (na całe 6 lat, aż do roku 1981, kiedy to w jednej z kolejnych nowelizacji inspektor nadzoru wrócił do tekstu ustawy), zniesienie wymogu zdawania egzaminu przy nabywaniu uprawnień budowlanych, zwanych wówczas „stwierdzeniem posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie”, itd.

Transformacja ustrojowa początku lat 90-tych wymusiła rozpoczęcie prac nad całkiem nowym prawem budowlanym. Liczne rządowe, resortowe i środowiskowe projekty nowej budowlanej ustawy zasadniczej zostały scalone w 1993 roku w jeden rządowy projekt nowej ustawy i ostatecznie w dniu 7 lipca 1994 roku Sejm przyjął nową ustawę Prawo budowlane, z datą jej wejścia w życie określoną na l stycznia 1995 roku.

Formalnie obowiązuje ona do dnia dzisiejszego, z tym, że ilość nowelizacji, jakim podlegał jej tekst w ciągu 17 lat od momentu wprowadzenia powoduje, że już tylko w bardzo małym stopniu obecne jej zapisy przypominają te, z którymi mieliśmy do czynienia na początku roku 1995.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *